Karty Tarota - Minchiate Etruria - Edycja Limitowana - Lo scarabeo

Reprodukcja talii Etrurii stworzonej we Florencji w XVII wieku.

   Minchiate jest prawie tak stary, jak Tarot. Nieszczęśliwie tylko niekompletne talie zrobione przed XVII wiekiem przetrwały. W tej grze w przeciwieństwie do tego, co spotkało większość tradycyjnych Tarotów, z których niektóre zostały stworzone wspaniale ilustrowane i miały wielką wartość, tylko popularne talie były produkowane i słabej jakości papier doprowadził do ich zniszczenia. Tylko kilka kart Minchiate w XVII wieku przetrwało. Podczas, gdy początki starszych kart są wciąż niepewne. One mogą sięgać XVI wieku i należą do kolekcji Rosenwalda w Narodowej Galerii Sztuki w Waszyngtonie. W celu znalezienia kompletnej talii Minchiate musimy spojrzeć z powrotem do XVIII wieku.

    Karty tej edycji niezwykle pięknej ikonografii i malowane ręcznie z Etrurii napisane na okładce (odwrocie), reprezentują jedną z najbardziej znaczących dzieł, nie tylko w Minchiate,ale w Tarocie w ogóle. W odróżnieniu do  talii w naszym posiadaniu, jest bardzo mało innych egzemplarzy: w Bibliotece Narodowej w Paryżu, w British Muzeum w Londynie, Muzeum Founier'a w Victorii w Hiszpanii i jedna zrobiona z jedwabiu i przechowywana w Muzeum Civica w Pavii, Włochy.

Jako, że początki Tarota są nieznane nie wiemy, kto wymyślił Minchiate, a nawet, numeryczną zmianę, która doprowadziła liczbę 97 kart, a nie jak w standardowym tarocie 78. Pierwsze szesnastowieczne odniesienia można znaleźć w pracy Le Carte Parlanti (Mówiące Karty 1543 rok) napisane przez Pietro Aretino w „Novella Sapra un caso accaduto in Prato” („O przypadku, który wydarzył się w Prato”) przez Agnolo Firenzuola (1493-1543) w „Capitolo in lode delle zanzare” („Rozdział ku chwale Komarów) przez artystę Angelo Bronzino (1503-1577) i ostatecznie w małym tomiku zatytułowanym „I Germini, sopra quaranta meretrice della quarto ruffiane, le quali danno a ciascuma il trionfo, ch'e a loro conveniente dimostrando di ciascuna il suo essere” napisany we Florencji w 1553 roku. Termin „Germini” wydaje się być przekręceniem łacińskiej nazwy „Gemini”, znaku zodiaku, który jest ostatni spośród występujących w Minchiate.